Moeilijk paard
Ik blog veel minder maar ben nog steeds duurzaam hoor! Alleen valt er niet meer zoveel over te melden. De meeste kwartjes zijn wel gevallen, ik vlieg niet, eet vegetarisch en koop weinig en zoveel mogelijk duurzaam. Soms somber ik wat over het klimaat maar dat vinden niet alle volgers leuk :-).
Ik ben me dit jaar door al die klimaatellende wel meer bewust geworden van de natuur. Wat hou ik er toch van om in ons tuintje te kijken naar alles wat groeit en bloeit, buiten te zijn, te wandelen. Het schijnt dat bomen stofjes afgeven die je immuunsysteem versterken of zo. Ik geloof het gewoon, dat maakt m'n wandeling nog gezonder.
Omdat ik zo vol ben van die natuur besloot ik me eens te verdiepen in wat ik daar nog meer over kon leren en kwam ik uit bij een jaartraining Sjamanisme:
Sjamanisme is de verzamelnaam voor de traditionele geloven en praktijken van over de hele wereld waarbij spiritueel contact met de natuur centraal staat.
Oohh spiritueel contact met de natuur, dat is zo heerlijk.
Op de open dag voorafgaand aan de jaartraining Sjamanisme werden dingen gezegd die me inspireerden: dat dankbaarheid de belangrijkste tool is voor een vervuld leven en dat we allemaal een bijdrage te leveren hebben en die kun je vinden in je hart. Jaahaaa
...denk jij nou misschien, heb je haar weer met dat hart maar echt heus, in je hart vind je alles. Maar om altijd dat hart te horen en te voelen, das af en toe nog knap ingewikkeld. Vind ik althans.
Bij een sjamaan hoort een trommel en die heb ik al een tijdje geleden samen met Casper gemaakt. We zijn op een workshop beland waar ik een trommel heb gemaakt van een wit paardenvel. Ik had ooit eens een hele heldere droom gehad van mezelf met onder andere een wit paard dus dat moest de huid dan maar zijn.
Ik heb de trommel in elkaar gezet en daarna begon het gedoe: Ik had een hoog hysterisch paard geknutseld en kreeg er maar geen mooi geluid in. Ik ben er weken mee bezig geweest: helemaal opnieuw opgespannen, huid nat gemaakt, knopen strakker, losser, wel of geen spandraad, weer die huid nat, invetten met sheabutter. En elke avond trommelde ik. Albert werd er knettergek van: "ben ik hele dagen weg en druk in de kop, kom ik thuis pak jij die trommel"
Oh ja. Maar ik was steeds naar het geluid aan het zoeken. En soms klonk m'n trommel opeens prachtig, dan was ie weer dof, dan weer hoog, ik kon er geen touw aan vastknopen. Ik wilde het perfecte geluid maar kreeg het niet voor elkaar. Op die open dag vertelde een docent: "de lol van zo'n sjamanentrommel is het zoeken naar het geluid, het eigen worden met jouw trommel. Die trommel is jouw spiegel".
Nou is mijn paardentrommel niet gemakkelijk, maar ik leer wel geduld en acceptatie 😊. En toen ik dat besefte gaf m'n trommel spontaan het mooiste diepste geluid ever. (En een uur later was ie weer dof).
Ik hou van m'n paard.
Nou dat.
En alles wat ik leer ga ik natuurlijk vast weer toepassen in mijn lessen. Na de vakantie begin ik weer in Edanz, Groningen. Doe je mee? Hier is meer info.
En dan nog een paar duurzame tips:
Ik loop al jaren als een zwerver met een Jumbo-shopper rond en heb mezelf nu ge-upgradet met deze tas van nomoreplastic: een tas van oud bedlinnen. Cool he?
9 september is er weer een blokkade van de A12 van Extinction Rebellion. Ik zou het ontzettend fijn leuk gezellig cool goed dapper lief vinden als jij ook heen ging.
Supergroen: leuke inspiratie voor een zero-waste lifestyle.
